Son günlerde “parti-devlet” imgeleri artmaya başladı.
İktidardaki parti, devlet değildir.
Seçimlerde halktan aldığı yetkiyle devleti anayasa ve yasalar çerçevesinde, anayasal kurumlarla birlikte yönetir.
Demokrasilerde siyasal iktidar anayasal kurumların, parti de devletin yerine geçmez.
İktidar partisi ve devlet iki başka kurumdur.
Ancak Türkiye’de kamu kurumları ve yöneticileri o denli manzaralar veriyorlar ki partiyle devlet tıpkı kurummuş üzere bir tablo ortaya çıkıyor.
Son çarpıcı örneğini Tunceli’nde gördük.
Tunceli AK Parti Vilayet Lideri bir karakolu ziyaret ediyor.
Karakol kumandanı vilayet liderini askeri merasimle karşılıyor.
İl lideri merasim mangasını selamlıyor.
Komutan tekmil de veriyor mu? Onu bilmiyoruz.
Bu manzara lakin demokrasiden çok uzaklaşmış parti-devletlerde görülebilir.
Türkiye üzere anayasasında “demokratik hukuk” devleti yazan bir ülkede olmaması gerekir.
Türk Silahlı Kuvvetleri iktidar partisinin ordusu değildir.
Milletin, devletin ordusudur.
Bu nedenle kimleri askeri merasimle karşılayacağı belirlidir.
Cumhurbaşkanı, eski sistemde başbakan, ilgili bakan ve valiler, yabancı devlet adamları, yabancı genelkurmay liderleri üzere devleti temsil eden şahıslar askeri merasimle karşılanır.
Bir partinin vilayet lideri askeri bir kurumu ziyaret edemez mi?
Elbette edebilir lakin askeri merasimle karşılanmaz. Bir vilayet lideri iktidar partisinden olsa askeri ünitelerin amiri, kumandanı değildir.
Bu açık kural bütün subay ve astsubaylar tarafından da partilerin vilayet liderleri tarafından da bilinir.
Buna rağmen Tunceli’de bu türlü bir imgenin ortaya çıkmasında karakol kumandanının da vilayet liderinin da sakınca görmemesi çok garip.
Kamuoyundan ağır ve önemli bir reaksiyon gelmesinden sonra Tunceli Valisi soruşturma açtı ve karakol kumandanının misyondan alındığı açıklandı.
Demokratik hukuk devletinden uzaklaştığımız konusunda bu birinci ve tek örnek de değil.
Aynı günlerde Fatsa’da kaynak suyunu korumak için protesto yapan köylüye jandarma müdahale ediyor.
“Zor kullanacağım, manzara almayın” diye bağırıyor.
Vatandaş “basın özgürlüğü var” diye itiraz ediyor.
Komutan “şu anda basın özgürlüğü yok” diye karşılık veriyor.
Vatandaş tekrar “kanun nerede, hangi kanuna nazaran diye” itirazını sürdürüyor.
Jandarma kumandanı “kanunu aşağıda gösteririz” diye vatandaşı tehdit ediyor.
Vatandaşın hakkı hukuku yok mu?
Anayasaya nazaran var ve anayasal garanti altında.
Basın özgürlüğü yok mu?
Anayasaya nazaran var ve anayasal garanti altında.
Ama hepsi artık kağıt üstünde.
Devlet-parti birbirine karışmış.
Anayasa, yasa, hak, hukuk dinleyen yok.
Türkiye demokratik hukuk devleti olmaktan süratle uzaklaşıyor.