Şiddetli geçimsizlik yaşayan genç çift, Aile Mahkemesi’ne müracaat ederek boşanmak istedi.
Davacı bayan, kocasının ruhsal, fizikî ve ekonomik şiddet uyguladığını, hakaret ve küfür ettiğini, aşağıladığını, ailesi ile görüşmesine müsaade vermediğini, birlik misyonlarını yerine getirmediğini öne sürdü. 2,5 aylık gebe iken yaşanan tartışma sonrasında konuttan ayrılmak zorunda kaldığını, davalının barışma teşebbüsünde bulunmadığını, doğuma dahi etrafın ısrarı ile geldiğini ve ortak çocuğun ismini kendisine müracaattan koyduğunu lisana getirdi. Velayetin anneye verilmesine, çocuk faydasına 750 TL tedbir-iştirak, müvekkili faydasına 500 TL tedbir-yoksulluk nafakası ile 30 bin TL maddi, 10 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti. Davacı koca ise davacının çeşitli mazeretlerle daima küstüğünü, meskeni terk ettiğini, annesinin konutuna gittiğini, birinci hamileliğini kendisine sormadan kürtajla sonlandırdığını argüman etti. Temmuz ayında konutu terk ederek annesinin yanına yerleştiğini, tüm yalvarmalarına karşın inat ederek ortak konuta dönmediğini, bu sebeple iki sefer konuta dön ihtarı çektiğini, davacının buna karşın tekrar de dönmediğini ileri sürerek, velayetin babaya verilmesine, müvekkili faydasına 10 bin TL maddi ve 40 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
KARAR ÇIKTI
Mahkeme, kocanın davasını kabul ederek erkek faydasına 5 bin TL manevi, 5 bin TL de maddi tazminat ödenmesine hükmetti.
Karar, Yargıtay 2. Hukuk Dairesi tarafından bozuldu. Mahkeme birinci kararında direnince bu kere devreye Yargıtay Hukuk Genel Kurulu girdi. Yalnızca boşanmanın verdiği ıstırabın manevi tazminat için kâfi olmadığının vurgulandığı kararda şöyle denildi:
“Tarafların terk hukukî sebebine dayalı boşanmalarına karar verildiği, taraflar tarafından boşanmaya sebep olan olayın ‘kadının haklı bir sebebi olmaksızın ortak konuta dönmediği’ biçiminde belirlendiği ortadadır. Özel ve mutlak boşanma sebebine dayalı davalarda dava konusunun yalnızca ve yalnızca kanunun aradığı aşikâr kaidenin gerçekleşip gerçekleşmediği hususu olduğu, hakimin ileri sürülen sebepten farklı hadiselerin ispatlanıp ispatlanmadığını araştırmasına gerek olmadığı üzere, ispatlanmış olsa dahi taraflarca gerçekleştirildiğinden bahisle ayrıca kusurlu davranışları karara temel alamayacağı anlaşılmaktadır. Bu durumun doğal sonucu olarak da bir öbür mahkemenin yargılamasına husus olan hakaretlere dayalı formda erkek eşin kişilik haklarının zedelenmiş olmasından kelam edilemeyeceği, manevi tazminata hükmedilebilmesi için boşanmaya sebep olan olayın kişilik haklarına hücum teşkil etmesi gerektiği, terk edilmiş olmanın kişilik haklarına atak niteliği taşımadığı, boşanmaya sebep olmayan bir hadisenin nedensellik bağının kurulmasında ölçü olarak alınarak mahkemece TMK’nın 174/2. hususu uyarınca manevi tazminat ödenmesine karar veremeyeceği tereddütsüzdür. Mahkeme kararının bozulmasına oybirliği ile hükmedilmiştir.”